Betty Duwaerts, echtgenote van Guido Moniquiet: geboren 21 februari 1949 en overleden 17 mei 2018.
Nu reeds 3 jaar geleden rouwen wij nog steeds om het verlies van onze Betty, meter van de duikers-ontmijners
en van de vriendenkring van de ontmijners alle machten, waarvan Prins Laurent Ere-voorzitter is (Ere-kwartiermeester bij de Marine).
In 1974 werd de vereniging oudgedienden van de zeemacht opgericht door Moniquiet Guido, Van Hove Henri,
Vertommen Theo, Persoons Yvan, Ripol Theo, Vanhenterijck Henri. Zij kozen als naam voor de vereniging "Nelson Sweepers"
(Nelson de Engelse admiraal en Sweepers van vegers).
De voorzitter werd Moniquiet Guido, die als verpleger op de M935 Veurne zijn legerdienst volbracht.
Al snel kregen wij grote respons met leden en konden wij tal van activiteiten oprichten.
Het eerste feit was de overhandiging van onze vlag ten stadhuize en een voetbalmatch
tussen Tienen en de voetbalploeg van de zeemacht. Verder namen wij deel aan handelsbeurzen,
concerten met de muziekkapel van de zeemacht en Toets Thielemans, tentoonstellingen,
daguitstappen, en de feesten op het viander domein waren enkele hoogtepunten.
Stilaan kreeg Betty de microbe van de zeemacht te pakken en zette zich in voor onze vereniging
en kwam ze steeds meer in contact met de staf van de zeemacht. Zij was de drijfkracht en
de beste tussenpersoon voor de onderhandelingen met het stadsbestuur en de staf van de zeemacht.
Tegen een generaal zei ze ooit "ik heb altijd een streepje meer!"
klik op helm
In 1989 werd dankzij Betty het peterschap van de duikers-ontmijners door de stad Tienen aanvaard.
Wij waren de eersten die het peterschap van een eenheid verkregen.
Dit peterschap werd in Tienen met grote luister op de grote markt gevierd.
Een death-ride vanaf de kerktoren (65 m hoog) waar Betty als eerste aan deelnam, een leopard tank,
de fanfare van de muziekkadetten van Luik (marine corps); een helikopter landde op de grote markt
en tal van activiteiten. Ook heeft ze haar angsten overwonnen met leren duiken in de duiktank zoals
een geoefende duiker.
Op een plechtigheid heeft ze koningin Paola aangesproken "Mevrouw, ik ben de meter van uw zoon Laurent".
Verbaasd vroeg de koningin, hoezo de meter van mijn zoon? Wel ik ben de meter van de duikers-ontmijners
en daarom ben ik ook de meter van uw zoon die ook duiker is.
Zij slaagde er ook in om Prins Laurent in Tienen te ontvangen op het stadhuis.
In Zeebrugge werd zij gedecoreerd tot eerste kwartiermeester tijdens een officiële plechtigheid.
Altijd stond ze klaar voor ons, in 't café, voor de Sweepers en haar geliefde duikers.
Trouw stuurde ze ieder jaar een verjaardagkaartje, een huwelijk, een geboorte, een afscheid en dit steeds oprecht.
Met haar mensenkennis en luisterend oor werd ze overal populair.
Het peterschap, de feesten en de nieuwjaar recepties waren één van de gelukkigste momenten voor haar.
Een dirigent van de muziekkapel van de zeemacht heeft ooit gezegd dat hij liever Tienen als peterstad had gekregen dan Gent
wat veel voor haar betekende. De banden met de zeemacht waren top prioriteit voor haar, zij opende vele deuren.
Helaas een GROTE DAME heeft ons veel te vroeg verlaten. De duikers zullen nooit meer een meter kunnen hebben.
Ze zeggen: Je beseft pas wat je hebt als het er niet meer is.
Maar de waarheid is: Je wist precies wat je had, je dacht alleen NOOIT dat je het kwijt zou raken !!!
